कविता : मेरी आमा

बिहानै झिसमिसेमै उठेर गाइ बस्तुलाई कुडाे पकाएर गोबर सोत्तर गरि खाना बनाउदै सात बज्न खोज्दा चिया पकाएर चिया पिउन उठ भनि बोलाउने ति मेरि आमा हुन् ,

आठ बज्न नपाउदै स्कुल जान ढिला हुन्छ भनेर हतार हतार खाना खान दिइ स्कुल पठाउने र दिउसो ढिलो हुन्छ कि भोकाएर आउदा भनेर बिहानै खाजा बनाएर तयार पारि राखिदिने ति मेरि आमा हुन् ,

वरपर एसो छरछिमेकमा केहि मिठोमसिनो चिज खान दिदा पटुकिमा च्यापेर संगै खाउला भनि सन्तानको लागि साचेर राखिदिने ति मेरि आमा हुन् ,

हामीलाई थपि थपि खाना खान दिइ आफुलाई एक गास नरहदा पनि सन्तानलाई खुसि बनाएर टन्न अघाएर सुताउने र आफु भोको पेटमा पटुकि कसेर कयौं चोटि निदाउने ति मेरि आमा हुन् ,

आफुलाई कयौं पिडा ,दुख, चोट पुग्दा समेत सहेर समाजको अगाडि आशु कतिपनि नदेखाइ छोराछोरीको भबिस्यको लागि ,राम्रो पढाईलेखाइको लागि रातदिन नभनि ,घामपानी नभनि काममा खटिरहने र ठुलो काम पर्दा खेताला लगाउने र हाम्रो खुसीमा आफु खुशी हुने ति मेरि आमा हुन् ,

आफु रातदिन बिरामि परेर हिंडडुल गर्न नसक्दा पनि हामीलाई एसो टाउको दुखो , पेट दुखो भन्दा रातभरि सन्तानकै चिन्तामा बस्ने र के खाएर भर्खरै निको होला भनि एता उता भौतारिरहने ति मेरि आमा हुन् , प

ढेर अब त जागिर गरि बा आमालाई सुख दिउला र ऋणको भारि हल्का बनाउला भनि जागिर गर्न सुरु गरेपछि अब त छोरि पनि आफ्नो खुट्टामा उभिने भइ भनि रिन को भारि बिसाउन नपाइ राम्रो पढेलेखेको केटा खोजेर बिहे गरि पठाउने र सदा उज्ज्वल भविस्यको कामना गर्ने ति मेरि आमा हुन्, आफुबाट टाढा बस्दा , बिहे गरेर राम्रो घरमा पठाए पनि खाना खायौं कि नाइ ,

के खायौं भनि रातदिन सोधिरहने , बिहान उठेपछि फोन नगरे आज त आठ बज्यो नि भनेर सन्चो बिसन्चोको खबर कुरिरहने ति मेरि आमा हुन,